0642794409
RAMAIKA
De Ontknoping
DE RAMAIKA III
Het mysterie rondom de verdwijning van de vader van Siep wordt langzaam ontrafeld. De jongen en de nazaten van de Van Ghenderens worden echter meegezogen in het eeuwige gevecht tussen de torenaars en Spindala, de heksenmeester.
Het heeft er alle schijn van dat de Ramaika, de vloek van de niet-slaap, is teruggekeerd. De familie wordt opnieuw getergd door de heksenmeester.
Gedreven door de liefde voor zijn vader en de belofte om Spindala te verslaan daalt Siep met gevaar voor eigen leven af naar het verleden. Tegen de achtergrond van de Tachtigjarige Oorlog wordt op Genoppe het laatste beslissende gevecht geleverd.
Het Klooster
‘Welkom Genoppenaren, welkom Cedric van Ghenderen,’ vleit Spindala.
Het gezin kijkt verwonderd naar elkaar.
‘Dank u. U bent de huismeester, heb ik begrepen?’ antwoordt Cedric.
Haar nonnengewaad verraadt haar afkomst. Dit moet de laatste Clarissenzuster zijn.
‘Inderdaad, heer, mijn naam is zuster Coleta, volgt u mij.’ De vrouw negeert de andere vier gasten en draait zich om. Ze schuifelt langzaam een grote donkere gang in en wenkt hen nogmaals haar te volgen.
De corridor is lang en breed met aan weerszijden kale, donkere muren. Schaars daglicht komt binnen via een smal venster aan het einde van de galerij. Een gevoel van onbehagen ligt op de loer, op zoek naar een prooi om zich in te nestelen.
Terug in de Tijd
‘Hoe weet je zo zeker dat het hier is?’ vraagt een van de anderen. ‘Ik zie geen hand voor ogen.’
Moene grijpt de mouw van de jas van de man en trekt hem met zachte dwang omlaag. ‘Kom eens met je handen.’
De vingers van de man komen in aanraking met een platte steen. ‘Wat is dit?’
‘Een grafsteen.’
‘En nu?’
‘We gaan de steen uitgraven en optillen,’ sist Moene. Terwijl hij het zegt duwt hij een schop in de handen van een andere man.
Na een tiental minuten zijn ze klaar om de steen op te tillen. Met gezucht en gesteun wordt de deksel omhoog gebracht en dient zich een nog donkere leegte aan.
Rillingen lopen over het lijf van een van de twee metgezellen van Moene. ‘Ik blijf wel hier op wacht staan,’ stelt hij voor.
